"Χαιρέτα μου τον πλάτανο"

Μια φράση που μας φαίνεται σήμερα εντελώς ακατανόητη, είναι το "χαιρέτα μου τον πλάτανο", που τη λέμε συνήθως όταν θέλουμε να ειρωνευτούμε κάποιον που μοιράζει απραγματοποίητες υποσχέσεις. Ο ξενιτεμένος από την πατρίδα του πάντα θυμάται με πόνο τον γερο-πλάτανο της πλατείας του χωριού του κι όποιον πατριώτη του συναντήσει να πηγαίνει στο χωριό τους του λέει: "χαιρέτα μου τον πλάτανο"!
Κι όμως, η φράση αυτή παλαιότερα είχε εντελώς διαφορετική σημασία και τη χρησιμοποιούσαν όλοι σχεδόν οι αρματολοί της Επανάστασης. Όταν στις 25 Μαρτίου 1821, ο Παλαιών Πατρών Γερμανός έδωσε το σύνθημα της εθνικής εξέγερσης μετά από ολονυκτία που έγινε στην Αγία Λαύρα, κρέμασε το λάβαρο σ' ένα μεγάλο πλάτανο, που βρισκόταν στον περίβολο της Μονής. Άρχισαν τότε να περνάνε ένας-ένας...
 από κάτω για να κοινωνήσουν. Από τότε, όταν κανείς απ' αυτούς πήγαινε να πάρει εντολές ή να δώσει μηνύματα στον ηρωικό δεσπότη, οι σύντροφοί του έλεγαν:
_Χαιρέτα μου τον πλάτανο!
Με τον "πλάτανο" εννοούσαν τον Παλαιών Πατρών Γερμανό ή τον
πλάτανο το δέντρο που κοντά του κοινώνησαν.
Κατά μία άλλη εκδοχή, λένε πως πρόκειται για κάποιον πλάτανο, που κρύβει το μυστικό των θησαυρών του Αλή Πασά και του Κατσαντώνη. Πιστεύουν δηλαδή πως οι θησαυροί αυτοί ποτέ δεν βρέθηκαν μέχρι σήμερα, κρύβονται κοντά σε κάποιο -γνωστό στους έμπιστους του Κατσαντώνη- πλάτανο, αφού ο ήρωας ξεψυχώντας ψιθύρισε στους δικούς του:

_Να πείτε στη γυναίκα και στο γιο μου (που βρίσκονταν από καιρό στη Λευκάδα), να μου χαιρετούν τον Πλάτανο!

"Σαν πας, πουλί μου, στο Μοριά, σαν πας στην Άγια Λαύρα
Χαιρέτα μου τον πλάτανο κι αυτόν τον Κατσαντώνη
Πες του να κάτσει φρόνημα, πολύ ταπεινωμένα
Δεν είν' ο περσινός καιρός κι ο περσινός ο χρόνος".