Φοβία ή έμμονη ιδέα;

Φοβόμαστε το σκοτάδι, το κενό, τα ποντίκια, το πλήθος, το ασανσέρ. Φόβοι ή καλύτερα φοβίες, που δεν ελέγχονται με τη λογική. Και μπορεί οι άλλοι να γελάνε μαζί μας, αλλά εμείς ξέρουμε τι περνάμε! Αυτές οι φοβίες μας χαλάνε όλη μας τη ζωή. Από έρευνες που έχουν γίνει τελευταία, προκύπτει ότι ένας στους τρεις φοβούνται ορισμένα ζώα (φίδια, αράχνες, ποντίκια κλπ). Και ένα 30% φοβάται τους κλειστούς χώρους (τούνελ, τραίνα, αεροπλάνα, ασανσέρ). Σήμερα,
 οι επιστήμονες προβληματίζονται ιδιαίτερα με τις λεγόμενες κοινωνικές φοβίες. Πρόκειται για ένα είδος φόβου, ένα άγχος, που πιάνει ορισμένα άτομα όταν πρόκειται να βρεθούν αντιμέτωπα με την κρίση ενός άλλου: (φόβος να μιλήσουν ενώπιον κοινού, να απαντήσουν σε ερωτήσεις, να φάνε κλπ). Η φοβία αυτή τους κατέχει σε τέτοιο σημείο, που βρίσκουν πάντα πρόσχημα για να αποφύγουν να εκτεθούν σε παρόμοιες καταστάσεις. Ο φοβικός κλείνεται στον εαυτό του, απομονώνεται και καταφεύγει στο αλκοόλ για ν' αντιμετωπίσει τους φόβους του. Η έμμονη ιδέα είναι κάτι διαφορετικό από τη φοβία. Κι αυτή είναι δημιούργημα του άγχους. Πρόκειται για μια νεύρωση που προσβάλλει κατά προτίμηση τους άνδρες. Ο νευρωσικός ζει μέσα στο φόβο μήπως διαπράξει κάποιο σοβαρό λάθος, ταλαιπωρείται με άλυτα προβλήματα που θέτει στον εαυτό του και προβαίνει συνέχεια σε παντοειδείς ελέγχους και εξακριβώσεις, από τις οποίες δεν μένει ικανοποιημένος. Τέτοιο άνθρωποι βρίσκονται παντού: είναι άτομα "ερωτευμένα" με τις συνήθειές τους, με τις μανίες τους, άτομα σχολαστικά, που νοιάζονται υπέρμετρα για το δίκαιο και προτιμούν τις ηδονές του πνεύματος.