Σάββατο 17 Ιανουαρίου 2015

Στην άκρη του γκρεμού!

Τα σπήλαια είναι πιθανόν η πρώτη κατοικία του ανθρώπου, τα οποία διακόσμησε, εδώ και 30.000 χρόνια, με παραστάσεις ζώων, με μια διάθεση μαγείας, σαν ένα ξόρκι. Μιμούμενος τα φυσικά σπήλαια, ο άνθρωπος κατασκεύασε στη συνέχεια και τεχνητά, σκάβοντας τους βράχους και δημιουργώντας, συχνά μάλιστα, πολυώροφες σύνθετες κατασκευές. Τα φυσικά ή τεχνητά σπήλαια χρησιμοποιήθηκαν σαν κατοικίες, σαν ιερά, σαν τάφοι, σαν αναχωρητήρια μοναχών, αλλά και σαν κοινόβια των χίπις. Ωστόσο, τρωγλοδύτες ...
ζούσαν ακόμα και σε υπόγεια σπίτια, κάτω από την καλλιεργήσιμη γη. Στη Σαντορίνη επιβιώνει μια ιδιόρρυθμη μορφή τεχνητών σπηλαίων, όπου τα σπίτια σκάβονται εν μέρει στο μαλακό ηφαιστειακό βράχο και συμπληρώνονται μ' ένα χτιστό τμήμα. Οι Anasazi, μια αρχαία φυλή Ινδιάνων της Βορείου Αμερικής, έχτιζαν τα σπίτια τους σε φυσικές εσοχές απότομων βράχων όπου ανέβαιναν με ξύλινες σκάλες. Σπίτια στον γκρεμό υπάρχουν σε διάφορα μέρη του κόσμου, τα οποία όμως δεν υπερβαίνουν το δέος των Μετεώρων. Το μοναστηριακό συγκρότημα των Μετεώρων δείχνει τη μεταφυσική σημασία που έχει η επιλογή της θέσης για την προσέγγιση του Θείου. Τα Μετέωρα βρίσκονται μεταξύ γης και ουρανού, με μοναδικό μέσο επικοινωνίας με τον υλικό κόσμο ένα δίχτυ κρεμασμένο από μια τροχαλία.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου